Installation Guide (Polski)/Old

(pol. Przewodnik po instalacji)

1 Wymagania sprzętowe

Parabola GNU/Linux-libre jest przygotowywana specjalnie na procesory architektury i686, x86_64 i MIPS. Nie będzie działała na procesorze wcześniejszej, bądź niezgodnej generacji procesorów x86 (i386, i486, i586). Wymagany procesor to Intel Pentium Pro, Intel Pentium II, AMD Athlon (K7) lub nowszy. Istnieją także inne całkowicie wolne dystybucje, z których możesz wybierać, jeżeli okazuje się, że nie wspieramy Twojego sprzętu.

Uwaga techniczna Procesory, które nie posiadają rozkazu CMOV, jak AMD K6 i VIA C3, także są architektury i686. Jednak my używamy GCC a on używa rozkazu CMOV, więc te procesory nie są wspierane.

2 Obrazy instalacyjne

Przed rozpoczęciem instalacji należy wybrać metodę instalacji. Parabola GNU/Linux-libre instaluje się z obrazów instalacyjnych lub poprzez instalację sieciową (PXE). Dla pierwszego przypadku udostępnia pliki obrazów ISO, które mogą być nagrane na płyty kompaktowe (CD) bądź przenośne pamięci flash (USB). Do ładowania środowiska instalacyjnego używamy ISOLINUX. Obrazy można pobrać ze strony Pobieranie (ang.). Każdy obraz instalacyjny posiada dwie wersje różniące się jedynie zawartym na nim oprogramowaniem.

• Obrazy core zawierają aktualne i podstawowe pakiety oprogramowania wystarczające do wykonania instalacji systemu bez połączenia internetowego. Obrazy te są przygotowywane z myślą o ludziach, którzy mają słabe połączenie internetowe lub których połączenie internetowe jest trudno ustawić.
• Obrazy netinstall nie zawierają żadych pakietów oprogramowania. Wszystkie pakiety są pobierane i instalowane z sieci Internet. Są to zalecane obrazy. Zainstalowany system będzie zawierał najnowsze dostępne podczas wykonywania instalacji oprogramowanie. Jest to także najlepszy wybór dla ludzi posiadających szybkie połączenie internetowe.

Wszystkie obrazy są dostępne w wersji na architekturę i686 lub na architekturę x86_64. Oba typy obrazów instalacyjnych pozwalają na pobieranie pakietów oprogramowania z sieci Internet (lub innej sieci).

Obrazy instalacyjne mogą także służyć jako w pełni funkcjonalne środowiska odzyskiwania. Obraz instalacyjny działa zupełnie jak zwyczajne zainstalowany system GNU/Linux z tym tylko wyjątkiem, że jest zainstalowany na płycie kompaktowej, czy pamięci przenośnej USB, zamiast na dysku twardym komputera. Zawierają kompletny zestaw pakietów oprogramowania "base", jak również różne narzędzia sieciowe, sterowniki sprzętu oraz pakiet aif, zawierający narzędzia czynności instalacyjnych. Jeżeli potrzebujesz czegoś dodatkowego oraz posiadasz aktywne połączenie internetowe, możesz pobrać i zainstalować każdy inny pakiet oprogramowania używając narzędzia pacman. Krótki opis użycia tego polecenia znajdziesz na końcu tego przewodnika.

2.1 Płyta kompaktowa (CD)

Jeżeli tego nie zrobiłeś, zweryfikuj integralność pobranego obrazu instalacyjnego zgodnie z instrukcją podaną na stronie pobierania. Należy nagrać obraz instalacyjny w formacie .iso na płytę kompaktową przy użyciu dowolnego oprogramowania do nagrywania płyt.

2.2 Pamięć flash (USB)

W przypadku pamięci flash (USB) zapisz zawartość pliku .iso na urządzeniu z użyciem narządzie do zapisu szeregowego jak dd: dd if=parabola*.iso of=/dev/sdX. X to numer napędu Twojego urządzenia, który możesz sprawdzić wywołując tą komendę: fdisk -l.

Ostrzeżenie Powyższa komenda dd skasuje wszystkie dane znajdujące się na docelowym napędzie. Upewnij się, że polecenie wskazuje właściwy napęd i że na napędzie USB, którego chcesz użyć, nie znajdują się żadne dane, które chciałbyś zatrzymać.

Uwaga Mamy informację, że metoda instalacji z napędu USB może nie zadziałać, gdy korzysta się z lokalnego źródła pakietów oprogramowania. (Problem 226 w naszym systemie śledzenia błędów) Jeżeli problem pojawi się także w Twoim przypadku, kontynuuj instalację przy użyciu zdalnego źródła pakietów oprogramowania.

3 Program instalacyjny

Do wykonywania instalacji dystrybucja Parabola GNU/Linux-libre używa programu instalacyjnego AIF (Arch Linux Installation Framework). AIF jest napisany w języku powłoki Bash. Składa się z bibliotek, które wykonują takie czynności jak instalowanie pakietów oprogramowania lub przygotowanie dysków twardych. Tak zwane procedur, które korzystają z tych bibliotek tworzą łatwe w użyciu sposoby wykonania procesu instalacyjnego lub innych mniejszych zadań (tzw. procedury częściowe). Poniżej prezentowane są procedury dostarczane domyślnie z AIF.

• interactive Interaktywna procedura instalacyjna. Zadaje pytania oraz prowadzi przez proces instalacyjny. Pomaga skonfigurować docelowy system poprzez automatyczny wybór odpowiednich ustawień na podstawie wcześniej dokonanych wyborów, np. jak ma to miejsce przy konfigurowaniu sieci. Zainstalowany w ten sposób system będzie zawierał jedynie pakiety zestawu "base" wybrane podczas instalacji oraz potrzebne narzędzia czy sterowniki sprzętu. Po uruchomieniu zainstalowanego systemu wystarczy wykonać pełne uaktualnienie systemu, by zainstalować każdy inny potrzebny pakiet oprogramowania. Procedurę tę można także uruchomić jako: /libre/setup.
• automatic Automatyczna procedura instalacyjna do wdrożeń zautomatyzowanych, które wymagają braku lub niewielkiej ilości interakcji z instalatorem. Używa profili konfiguracyjnych, by odpowiednio skonfigurować docelowy system. Przykładowe pliki profili można znaleźć w katalogu /usr/share/aif/examples/. Przykłady zawierają dość ogólne przypadki instalacji, ale łatwo można je dostosować do własnych potrzeb, np. instalować dodatkowe pakiety, zawrzeć niestandardową konfigurację, itd.
• base Podstawowa, mało interaktywna instalacja, która zawiera pewne wspólne, domyślne części instalacji. Jest przeznaczona jako baza do tworzenia innych procedur. NIE jest przeznaczona do używania przez końcowych użytkowników.
• partial-configure-network Procedura częściowa, która odpowiada za krok instalacji interaktywnej, w którym konfigurowana jest sieć. Pomaga ustawić sieć w środowisku zainstalowanego już systemu.
• partial-disks Procedura, która przetwarza konfigurację systemu dyskowego lub wykonuje przywrócenie jego stanu.
• partial-keymap Procedura interaktywna pozwalająca wybrać krój czcionki konsoli oraz układ klawiatury. Można też wywołać za pomocą aliasu: km

Korzyść z posiadania takich procedur jak "partial-keymap" czy "partial-configure-network" ponad bezpośrednie użycie takich narzędzi jak loadkeys czy ifconfig jest taka, że procedura interaktywna zapyta czy chcesz zapisać zmiany konfiguracyjne w plikach konfiguracyjnych systemu docelowego.

Idąc dalej, masz następujące możliwości dostosowania procesu instalacyjnego.

• Możesz napisać nową procedurę od początku lub nadpisać części istniejącej procedury.
• Możesz napisać nowe biblioteki, dodając tym sposobem nową funkcjonalność, którą można wykorzystywać ponownie.
• Możesz tworzyć nowe pliki konfiguracyjne dla procedur, które je wspierają (które są automatycznymi procedurami).

Więcej informacji znajdzieć w pliku "readme" narzędzia AIF.

4 Rozruch z obrazu instalacyjnego

4.1 Przed rozruchem

Upewnij się, że BIOS jest ustawiony na to, by pozwalał na rozruch z napędu optycznego czy urządzenia USB. Kolejność rozruchu musi być taka, by żadne z urządzeń z istniejącym system operacyjnym (jeżeli takie są) nie było ustawione przed urządzeniem, z którego chcesz instalować. Następnie uruchom ponownie komputer z płytą kompaktową w napędzie bądź urządzeniem USB umieszczonym w porcie. Gdy rozpocznie się rozruch z medium instalacyjnego, zobaczysz logo Parabola GNU/Linux-libre oraz menu programu GRUB oczekujące na Twój wybór. Najprawdopodobniej w tym momencie powinieneś przycisnąć ENTER na klawiaturze. Jeżeli menu programu GRUB przestanie odpowiadać, oznacza to, że Twój napęd optyczny nie współpracuje z GRUB. Powinieneś wypróbować obraz ISOLINUX.

4.2 Po rozruchu

Po zakończeniu procedury rozruchu, powinieneś widzień zachętę linii poleceń oraz kilka instrukcji powyżej. Powinieneś być zalogowany jako "root". W tym momencie przeprowadzasz wszystkie czynności przed instalacją aby następnie uruchomić właściwą instalację. Jeżeli potrzebujesz innego układu klawiatury aniżeli "us" lub chcesz zmienić czcionkę konsoli użyj polecenia km. Jeżeli z jakichś powodów potrzebujesz skonfigurować połączenie sieciowe przed instalatorem (instalator potrafi skonfigurować połączenie sieciowe dla instalacji internetowych), wpisz aif -p partial-configure-network. W obu przypadkach wszystkie zmienione ustawienia zostaną zapamiętane, aby mogły być opcjonalnie zastosowane w czasie interaktywnego trybu instalacji do konfiguracji docelowego systemu.

Jeżeli potrzebujesz wykonać jakąś czynność jako użytkownik nieuprzywilejowany, możesz wykorzystać użytkownika "arch". Większość ludzi jednak tego nie potrzebuje.

Wszystko, czego potrzebujesz do wykonania instalacji (kopia tego przewodnika w języku angielskim, plik README programu AIF, skróty do popularnych procedur AIF) znajdziesz w katalogu /usr/share/aif/docs/.

5 Rozruch z sieci (PXE)

5.1 Na serwerze

Do instalacji sieciowej potrzebujemy innej maszyny z działającym systemem operacyjnym Parabola GNU/Linux-libre (serwera). Może to być system działający z dysku twardego serwera albo działający z nośnika zewnętrznego (system live). Na serwerze potrzebujesz skonfigurować dhcpd oraz tftp. Możesz jednak zdecydować się na dnsmasq, który spełnia funkcję obu. Potrzebujesz także nbd (ang. network block device), aby klient mógł ładować potrzebne mu pliki. Lepszy przewodnik po tym procesie znajdziesz w dokumentacji Arch Linux.

5.2 Na kliencie

Ustaw maszynę klienta by umożliwić rozruch z sieci (PXE). W większości systemów jest to ustawienie domyślne. Maszyna klienta otrzyma adres IP z serwera a następnie załaduje potrzebne pliki przez sieć automatycznie. Kiedy ładowanie zostanie zakończone, możesz kontynuować według zwykłej procedury instalacyjnej opisanej niżej.

6 Instalacja Parabola GNU/Linux-Libre

Instalacji można dokonać w trybie interaktywnym lub automatycznym. Szczegóły znajdziesz w pliku README programu AIF.

6.1 Procedura interaktywna

By rozpocząc procedurę interaktywną w konsoli wpisz /libre/setup albo aif -p interactive. Zostanie wyświetlona wiadomość powitalna oraz zrzeczenie się odpowiedzialności, po czym zostanie Ci zaprezentowane menu główne instalacji. Możesz używać klawiszy UP i DOWN by poruszać się po opcjach menu. Do przemieszczania się pomiędzy przyciskami używaj klawisza TAB. Do wybierania przycisku lub opcji używaj klawisza {ic | ENTER}}. Na każdym etapie instalacji możesz przełączyć się do 7. wirtualnej konsoli, gdzie wysyłane są wszystkie polecenia wywoływane podczas instalacji. Aby to zrobić przyciśnij CTRL + F7. Aby powrócić z powrotem do okien instalatora przejdź do pierwszej konsoli za pomocą kombinacji klawiszy CTRL + F1. Wszystkie pozostałe konsole wirtualne są do Twojej dyspozycji, gdybyś potrzebował w jakikolwiek inny sposób wpływać na proces instalacji. Dostaniesz się do nich w podobny sposób zastępując w kombinacji numer konsoli do, której chcesz się dostać.

6.1.1 Wybór źródła instalacji

W pierwszej kolejności musisz wybrać metodę, jaką chcesz dokonać instalacji Parabola GNU/Linux-libre ( SELECT SOURCE). Jeżeli posiadasz szybkie połączenie internetowe możesz chcieć przeprowadzić instalację z sieci Internet (NET), by mieć pewność, że otrzymasz najnowsze wersje pakietów oprogramowania dla instalowanego systemu zamiast potencjalnie starszych wersji oprogramowania, które znajduje się na płycie kompaktowej CD lub pamięci flash USB. Jeżeli używasz obrazu "netinst" nie pozostaje Ci tutaj zbyt wiele do wybierania. ; )